بررسی اثربخشی آموزش بر میزان آگاهی و نحوه ی نگرش زنان یائسه در مورد علایم و عوارض یائسگی

زمینه و هدف: شناخت عوارض یائسگی و راه های پیشگیری از آن ها، از ضروریات زندگی هر زنی است که این امر مهم از طریق آموزش بهداشت، عملی است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش بر میزان آگاهی و نحوه ی نگرش زنان یائسه در مورد علایم و عوارض یائسگی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه ی نیمه تجربی تعداد 100 زن 45 تا 60 ساله به طور تصادفی و مبتنی بر هدف انتخاب و پس از کسب رضایت وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل سه بخش اطلاعات فردی، سوالاتی جهت سنجش آگاهی و سوالات بررسی نگرش بود. برای تعیین اعتبار ابزار گردآوری داده ها از روش اعتبار محتوایی و جهت تعیین پایایی ابزار از روش آزمون مجدد استفاده شد. ضریب همبستگی نتایج آگاهی 94/0 و نگرش 86/0 بود. ابتدا اطلاعات مربوط به آگاهی و نحوه نگرش زنان یائسه درباره ی علایم و عوارض یائسگی قبل از اجرای برنامه ی آموزشی، با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. سپس برنامه ی آموزشی بر اساس بسته ی آموزشی معاونت سلامت تشکیل گردید. ارزشیابی به وسیله ی پرسشنامه در مرحله ی آزمون ثانویه پس از گذشت دو ماه از آموزش صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه، در سطح معنی داری 05/0 p≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین میانگین آگاهی قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (0001/0p<). قبل از آموزش آگاهی 11 درصد از افراد ضعیف، 88 درصد متوسط و فقط 1 درصد خوب بود. پس از آموزش آگاهی هیچ یک از افراد مورد پژوهش ضعیف نبود؛ آگاهی 73 درصد متوسط و 27 درصد خوب بود. بین نحوه ی نگرش قبل و بعد از آموزش نیز تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (0001/0p<). قبل از آموزش نگرش 7 درصد از افراد منفی و 59 درصد مثبت بود؛ پس از آموزش نگرش 80 درصد مثبت بود. نتیجه گیری: آموزش زنان یائسه سبب ارتقای سطح آگاهی، تغییر نحوه ی نگرش آنان درباره ی یائسگی می شود. بنابراین اجرای برنامه های آموزشی بهترین راه تقویت بنیه ی علمی، تغییر در نگرش و رفتار و توانمندسازی افراد است.